ခန္႔ထူးႏိုင္
~~~~~~~~~~
အခ်စ္ကို အယံုအၾကည္မ႐ွိသူ စိတ္ကူးယဥ္မူထက္ လက္ေတြ႕ကို ဘဲ ဦးစားေပးတယ္။ အခ်စ္ကို ကစားသူ။
အဲ့စိတ္ကူးေတြက မင္းအတြက္ အက်ဳိးမ႐ွိသလို ငါအတြက္ အက်ိဳးမ႐ွိႏိုင္ဘူး ။
သက္တန္႔
~~~~~~~~
အခ်စ္ကို ကိုးကိုယ္တယ္။ စိတ္ကူးယဥ္မူဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ စိတ္အဟာရတစ္မ်ိဳးေပါ့။
သက္ထားစံ
~~~~~~~~~
ခန္႔ထူးႏိုင္ နဲ႔ သက္တန္႔တို႔ရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးသူငယ္ခ်င္း။သူ႔ သူငယ္ခ်င္း ႏွစ္ဦးရဲ႕ အားၿပိဳင္မူေတြေၾကာင့္ အျမဲေခါင္းကိုက္ေနရသူ။
အခန္း ( ၁ )
"ေတာ္ ..ၾကပါေတာ့ဟာ ... နင္တို႔ေၾကာင့္ ငါေခါင္းကိုက္လွၿပီဟာ "
သက္ထားစံ ၏ အသံေၾကာင့္
ခန္႔သူႏိုင္ ႏွင့္ သက္တန္႔ ဇက္မ်ားပုသြားၾကသည္။ဟူတ္သည္ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ျငင္းေနၾကသည္မွ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီ။သူတို႔ေဘးတြင္ သက္ထားစံ႐ွိသိဟုပင္မေအာက့္ေမ့ေတာ့။ သက္ထားစံ၏အသံက ဆက္လက္ထြက္ေပၚလာသည္။
" နင္တို႔ေတြ ၿပီးၾကအံုးမွလား... ျငင္းေနတာက ... ငါဗိုက္ဆာလွၿပီဟာ "
" ေအးပါဟာ ...နင္ကလည္း ငတ္ႀကီးၾကခ်က္ဟာ "
ခန္႔သူႏိုင္ က မဲ့ရြဲ႔ ကာေျပာသည္။သက္တန္႔က ရီေမာေနသည္။သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ ခ်စ္ၾကသည္။ ဟိုအေကာင္ႏွင့္က မတည့္အတူေန မျမင္ေခ်ာင္းၾကည့္၊ေတြ႕တာႏွင့္ ျငင္းသည္။ျငင္းသည့္အေၾကာင္းက ဘာမွ်အေရးမႀကီး၊တစ္ခါတစ္ေလ ရန္ျဖစ္သည္အထိျငင္းၾကသည္။ၿပီးေတာ့ သူတို႔မဟုတ္သလို ပုခံုးဖက္ၿပီး ၿပီးသြားၾကသည္။ထိုသူတို႔ ျငင္းၾကတာ အေၾကာင္းမဟုတ္.ၾကားထဲက သက္ထားစံက ေခါင္း႐ူတ္ရသည္။
"ေဟ့....ရြတ္..ရြတ္... ေကာင္ေလး ဒီလာဦး..."
သက္ထားစံက ထိုင္ေနေသာ စားပြဲထိုး ေကာင္ေလးတစ္ဦးကို ေခၚလိုက္သည္။
" ဟုတ္ .အစ္မ...ၿပီးသြားၿပီလား သူတို႔ျငင္းတာက..မွာေတာ့မလား ခင္ဗ်ာ "
စာပြဲထိုးေကာင္ေလး ရီက်ဲက်ဲႏွင့္ ေမးလိုက္သည္။
" ..ေအးဟယ္.. မွာေတာ့မယ္..ငါဆာလွၿပီ သူတို႔ၿပီးတဲ့ အထိေစာင့္ေနရင္ ငါစားရမွမဟုတ္ဘူးဟယ္.."
သက္ထားစံက စိတ္႐ူတ္စြာ သူ႔သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အားလွမ္းၾကည့္ရင္းေျပာသည္။
တစ္ဆက္ထဲ .သက္ထားစံ၏ အသံက ထြက္လာသည္။ ....
" အစ္မကို ဆီခ်က္ တစ္ပြဲေပး ...င႐ုပ္သီးမထဲ့နဲ႔ ၿပီးေတာ့ ... ကိုလာတစ္ဘူးပါေပး .."
" ဟုတ္အစ္မ... "
"ဟဲ့...ေသနာၾက ႏွစ္ေကာင္ ..မမွာဘူးလား ဆက္ျငင္းေနဦးအံုးမွလား ..."
သက္ထားစံက မဲ့ရြဲ႔က ႏူတ္ခမ္းဆူလ်က္ ခန္႔သူႏိုင္ နဲ႔ သက္တန္႔ ၾကည့္ရင္း ေျပာေနသည္။
"မွာ..မယ္..နင္ကလည္း စိတ္ခ်ည္းဘဲ ဟာ..."
ခန္႔သူႏိုင္က ေျပာင္တီ ေျပာင္စပ္ မ်က္ႏွာနဲ႔ ေျပာသည္။
" ညီေလး ... ကိုႀကီးတို႔ကို ႐ွမ္းႏွစ္ပြဲ႔ ...
အေအးက လိေမၼာ္ရည္ ႏွစ္ခြက္ "
သက္တန္႔က စားပြဲထိုးေကာင္ေလးအားၾကည့္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
... " ... ဟုတ္..... အစ္ကို ..."
စားပြဲထိုးေကာင္ေလးက ေျဖကာ သြက္လက္ေသာ ေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ လွမ္းထြက္သြားသည္။
ထိုေနာက္ သူတို႔ သံုးေယာက္ဘာစကားမွမေျပာျဖစ္ၾကေပ..အေတြးကိုယ္ဆီႏွင့္ အေဝးတစ္ေနရာဆီသို႔ေငးေမာကာ ၾကည့္ေနၾကသည္။
သူတို႔ သံုးေယာက္ထဲတြင္
ခန္႔သူႏိုင္က ၾကည့္ေကာင္းသည္၊ ထူကဲေသာ မ်က္ခံုးေမႊး ေျဖာင့္စင္းေနေသာ ႏွာတံ လွပတည္တံေသာ ႏူတ္ခမ္းတစ္စံုကိုပိုင္ဆိုင္ထားကာ မိန္ခေလးမ်ား၏ အသည္းေက်ာ္ျဖစ္သည္။သူသည္ ရည္းစားမ်ားသည္၊ေပြသည္ ႐ူတ္သည္၊ သူေပြ႐ူတ္သမွ်ကို သက္ထားစံႏွင့္ သက္တန္႔ ဒိုင္ခံေျဖ႐ွင္းေပးၾကရသည္။
သက္တန္႔က ထိုသို႔မဟုတ္ခုခ်ိန္ထိ ရည္စားမ႐ွိေသး...အခ်စ္ကို ကစားစရာတစ္ခုလို႔မျမင္ေပ၊သူလည္း ခန္႔သူႏိုင္ႏွင့္အျပဳိင္ ၾကည့္ေကာင္းသည္။သူ႔တြင္ေတာက္ပေသာ မ်က္ဝန္းတစ္စံုႏွင့္ ေကြးၫြတ္ၿပီးျပံဳးေယာင္သန္းေနေသာ ႏူတ္ခမ္းတစ္စံုပါသည္။သိုအတြက္ေၾကာင့္ သူအျမဲျပံဳးေနသကဲ့သို႔ထင္မွတ္ရၿပီး သူ၏အၾကည့္တြင္ မက်႐ူံးေသာ မိန္းခေလးမွ ႐ွားသည္။
သက္ထားစံ .... သူက ႐ွားပါးလြန္းေသာ အလွတရားကိုပိုင္ဆိုင္ထားသည္၊နက္ေမာင္ေနေသာ ဆံေကသာ ေက်ာလည္အထိ ႐ွိသည္။ႏွင္ဆီးဖူးေရာင္႐ွိေသာ သူ၏ႏူတ္ခမ္းက တစ္ျခားဘာမွ်မလုပ္အပ္ေပ၊သူ၏ အသားအေရကေျပာစရာမ႐ွိေပ၊စိတ္သေဘာထားလည္းေကာင္းသည္။
ေက်ာင္းတြင္ သူကို လိုခ်င္လွေသာ ခ်စ္သူျဖစ္ခ်င္လွေသာ ေယာက္က်ားသားတို႔က ဒုနဲ႔ေဒးပင္၊တစ္ခ်ိဳ႕ေသာ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူတို႔ သူႏွင့္ ခန္႔သူႏိုင္၊သက္တန္႔ တစ္ေယာက္ေယာက္ေသာ သူႏွင့္ ၿငိစြန္းမည္ဟု ထင္ေၾကးေပးၾကသည္။သူတို႔သံုးေယာက္သည္ အလွကိုယ္ဆီႏွင့္႐ွိၾကသည္။သူတို႔သည္ အပ်ံသင္စ ငွက္ခေလးမ်ားကဲ့သို႔ လြတ္လပ္စြာ႐ွိေနၾကေသးသည္။
"..... အစ္မ...အစ္ကိုတို႔........ရပါၿပီခင္ဗ်ာ .."
စားပြဲထိုးေကာင္ေလး၏ အသံက သူတို႔သံုးေယာက္၏ အေတြးကို အေဝးသို႔ ပ်ံလႊင့္သြားေစသည္။
"....... ဪ....ေအး..ေအး.."
သက္ထားစံက ေျဖရင္း သူတို႔ သံုးေယာက္ေ႐ွ႕တြင္႐ွိေသာ ဆီခ်က္ ႏွင့္ ႐ွမ္း ႏွစ္ပြဲကို ဟိုဘက္သို႔ တိုးေပးကာ စားဟု ..မ်က္ခံုးပင့္ျပလိုက္သည္။ဟုတ္သည္.သူတို႔ စားမည္..ၿပီးလွ်င္အတန္းသြားတက္ရမည္။
သူတို္႔က TU ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားျဖစ္သည္၊
အျဖဴအျပာႏွင့္ လွခ်င္သလို လွပေနၾကသည္။သက္ထားစံက EC major က ခန္႔သူႏိုင္ႏွင့္သက္တန္႔က Mechanical major ကျဖစ္သည္။ထူးဆန္းသည္က ေမဂ်ာမတူဘဲ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနၾကခ်င္းပင္ျဖစ္သည္။ဘာလိုဘယ္ဆို ကံတရားက ထူးဆန္းသည္ သူတို႔သုံးေယာက္ကို ဆံုဆည္းေပးခဲ့ျခင္းက ကံေကာင္းျခင္းလား ကံဆိုးျခင္းလား ေဝခြဲမရေပ။
......
....
.
အခန္း ႏွစ္
" ၾကာလုိက္တာကြာ ... မဆင္းႏိုင္ေသးဘူးလား သူတို႔အတန္းက "
ခန္႔သူႏိုင္က မဲ့ရြဲ႔က ေျပာဆိုေနသည္။
" မင္းကလည္း ဆင္းမွေပါ့...စိတ္ကို႐ွည္႐ွည္ထားစမ္းပါ "
ေအးေဆးတည္ၿငိမ္စြာ ေျပာသည္ ...
သက္တန္႔က....
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သက္ထားစံကုိ ေစာင့္ေနသည္မွ နာရီဝက္မွ် ႐ွိၿပီျဖစ္သည္။
"ဟိုမွ လာေနၿပီ ...မိသက္ထား "
သူရိန္ က မ်က္ခံုးပင့္ရင္း ေမးထိုးျပသည္။
ခန္႔သူက လွမ္းၾကည့္ၿပီး စိတ္မ႐ွည္သည္ ပံုစံျဖင့္ ေအာ္ေျပာသည္။
" .ျမန္ျမန္လာစမ္းပါဟာ....
ေျခလွမ္းကို ဘယ္လိုလွမ္းေနလဲ..ခဲဆြဲထားတဲ့အတိုင္းဘဲ "
" ...ေသနာေကာင္ ... တအားေအာ္မေန..လာေနၿပီဟဲ့ ."
သက္ထားက ျပန္ေအာ္ေျပာသည္။
" နင္ ...ေဆာ္နဲ႔ သြားေတြ႕ခ်င္တိုင္း ေအာ္မေနနဲ႔ .."
သက္ထား က အနားေရာက္လာေတာ့ ကပ္ေျပာသည္။
"ဘာလဲ..... ... . . .နင္ ငါသြားေတြ႕မွမို႔လို႔
သဝန္တိုေနတာလား "...
" ဟက္...ငါက နင္ပံုစံ ငါအႀကိဳက္ထဲမပါဘူး သိလား "
ခန္႔သူက ေျပာင္ရင္းျပန္ေျဖသည္။
..အမွန္က သက္ထားက ခန္႔သူကို တစ္ဖက္သက္ႀကိဳက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ခန္႔သူ က သက္ထား သူႀကိဳက္ေနသည္ကို မရိမ္မိေပ။အနားမွ႐ွိေသာ ပန္းလွတစ္ပြင့္.ပန္းေကာင္းတစ္ပြင့္ကိုမျမင္...အေဝးမွ႐ွိေသာ ပန္းေကာင္းကိုသာ ေငးေနျခင္းျဖစ္သည္။
" ငါ... သြားၿပီ...ေဟ့.." ....
" .... .. . သူေလး စိတ္ေကာက္ေနမယ္ "
ဟုေျပာရင္း ေအာ္ကာထြက္သြားသည္။
သက္ထား ကေတာ့ေတြေဝရင္းက်န္ရစ္ခဲ့သည္။
....
မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္က လြတ္လပ္စြာ ေတာက္ပေနသည္။ေက်းငွက္တို႔ တစ္က်ိက်ိေအာ္ျမည္က ေနသစ္ကို ႀကိဳဆိုေနၾကသည္။သက္ထား တစ္ေယာက္ေက်ာင္းကိုအရင္ေရာက္ႏွင့္ေနသည္။သူ ေတြးေနသည္ ၊ ခန္႔သူႏိူင္ အေၾကာင္းကို ...ခန္႔သူကို ခ်စ္တယ္၊ သူသိေအာင္ ေနျပေနေသာလည္း သိဘက္က ေရးေရးမွ်သိပံုမေပၚ .အခ်စ္ကို အေလးအနက္မထား ၊႐ွိသမွ်ေကာင္မေလးတိုင္းႏွင့္ ႐ူတ္ခ်င္တိုင္း႐ူတ္သည္... ၿပီးလွ်င္ သူကိုေခၚ႐ွင္းခိုင္းသည္၊ အဲ့ခ်ိန္တြင္ေတာ့ သူခ်စ္သူျဖစ္ခြင့္ရသည္။
" .... ငါ ..တစ္သက္လံုး .... အဲ့အခ်ိန္ေလးေတြ ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ ..ခန္႔သူရယ္ ..."
...
" ...ဟိတ္... ဘာေတြ ...ေတြးေနတုန္းဟ "
ေနာက္ကေန သက္တန္႔၏ ေအာ္သံေၾကာင့္ သက္ထား၏ အေတြးစမ်ား ျပတ္သြားသည္။
..." ..ဘာမွမဟုတ္ပါဘူးဟာ....ဟိုဟို ..ဒီဒီပါ...😁"
အ႐ွက္အေျပ ေျဖလိုက္ရသည္။သက္ထား မ်က္ႏွာေတာ့ မထားတက္ ေခါင္းႀကီးငံုကာေနေလသည္။
" နင္က ..အတန္းမသြားေသးဘူးလားဟ ."
သက္တန္႔က ေမးေလးတစ္ထိုးကာ ေမးသည္။ ...
".ဟင့္အင့္....ဒီေန႔မနက္က အတန္းမ႐ွိဘူးဟ ... "
"..ဪ ..ဟုတ္လား ..တစ္ေနရာ သြားၾကရေအာင္ေလ ..."
သက္တန္႔က အေဖာ္ညႇိသည္..
.ဒါမ်ိဳးဆိုလ်ွင္ သက္ထားလည္း ျငင္းမည္မထင္။
"ေအး. . . . ေကာင္းသားဟ .. . . .
ဘယ္သြားၾကမလဲ ...ဟမ္.."
"..မသိတက္ေသး ... ခန္႔သူ လာမွ ေမးက်ိေလ . . . အဲ့ေကာင္က ေနရာစံုတယ္ဟ "
သက္တန္က အေဝးကိုေငးေမာၾကည့္ရင္း
ေျဖလိုက္သည္။
" အင္း . . . . . အဲ့ဒါလည္းေကာင္းပါတယ္ေလ. "
သက္ထားတစ္ေယာက္ထဲ တိုးတိုးေလးေျပာျဖစ္သည္။သူတို႔ စကားမေျပာၾကေတာ့...။
#sai #lyan #love
.........
<unicode>
အချစ်လို့ခေါ်သလား
ခန့်ထူးနိုင်
~~~~~~~~~~
အချစ်ကို အယုံအကြည်မရှိသူ စိတ်ကူးယဉ်မူထက် လက်တွေ့ကို ဘဲ ဦးစားပေးတယ်။ အချစ်ကို ကစားသူ။
အဲ့စိတ်ကူးတွေက မင်းအတွက် အကျိုးမရှိသလို ငါအတွက် အကျိုးမရှိနိုင်ဘူး ။
သက်တန့်
~~~~~~~~
အချစ်ကို ကိုးကိုယ်တယ်။ စိတ်ကူးယဉ်မူဆိုတာ လူတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်အဟာရတစ်မျိုးပေါ့။
သက်ထားစံ
~~~~~~~~~
ခန့်ထူးနိုင် နဲ့ သက်တန့်တို့ရဲ့ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း။သူ့ သူငယ်ချင်း နှစ်ဦးရဲ့ အားပြိုင်မူတွေကြောင့် အမြဲခေါင်းကိုက်နေရသူ။
အခန်း ( ၁ )
"တော် ..ကြပါတော့ဟာ ... နင်တို့ကြောင့် ငါခေါင်းကိုက်လှပြီဟာ "
သက်ထားစံ ၏ အသံကြောင့်
ခန့်သူနိုင် နှင့် သက်တန့် ဇက်များပုသွားကြသည်။ဟူတ်သည် သူတို့နှစ်ယောက်ငြင်းနေကြသည်မှ တော်တော်ကြာပြီ။သူတို့ဘေးတွင် သက်ထားစံရှိသိဟုပင်မအောက့်မေ့တော့။ သက်ထားစံ၏အသံက ဆက်လက်ထွက်ပေါ်လာသည်။
" နင်တို့တွေ ပြီးကြအုံးမှလား... ငြင်းနေတာက ... ငါဗိုက်ဆာလှပြီဟာ "
" အေးပါဟာ ...နင်ကလည်း ငတ်ကြီးကြချက်ဟာ "
ခန့်သူနိုင် က မဲ့ရွဲ့ ကာပြောသည်။သက်တန့်က ရီမောနေသည်။သူတို့ သူငယ်ချင်းသုံးယောက် ချစ်ကြသည်။ ဟိုအကောင်နှင့်က မတည့်အတူနေ မမြင်ချောင်းကြည့်၊တွေ့တာနှင့် ငြင်းသည်။ငြင်းသည့်အကြောင်းက ဘာမျှအရေးမကြီး၊တစ်ခါတစ်လေ ရန်ဖြစ်သည်အထိငြင်းကြသည်။ပြီးတော့ သူတို့မဟုတ်သလို ပုခုံးဖက်ပြီး ပြီးသွားကြသည်။ထိုသူတို့ ငြင်းကြတာ အကြောင်းမဟုတ်.ကြားထဲက သက်ထားစံက ခေါင်းရူတ်ရသည်။
"ဟေ့....ရွတ်..ရွတ်... ကောင်လေး ဒီလာဦး..."
သက်ထားစံက ထိုင်နေသော စားပွဲထိုး ကောင်လေးတစ်ဦးကို ခေါ်လိုက်သည်။
" ဟုတ် .အစ်မ...ပြီးသွားပြီလား သူတို့ငြင်းတာက..မှာတော့မလား ခင်ဗျာ "
စာပွဲထိုးကောင်လေး ရီကျဲကျဲနှင့် မေးလိုက်သည်။
" ..အေးဟယ်.. မှာတော့မယ်..ငါဆာလှပြီ သူတို့ပြီးတဲ့ အထိစောင့်နေရင် ငါစားရမှမဟုတ်ဘူးဟယ်.."
သက်ထားစံက စိတ်ရူတ်စွာ သူ့သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်အားလှမ်းကြည့်ရင်းပြောသည်။
တစ်ဆက်ထဲ .သက်ထားစံ၏ အသံက ထွက်လာသည်။ ....
" အစ်မကို ဆီချက် တစ်ပွဲပေး ...ငရုပ်သီးမထဲ့နဲ့ ပြီးတော့ ... ကိုလာတစ်ဘူးပါပေး .."
" ဟုတ်အစ်မ... "
"ဟဲ့...သေနာကြ နှစ်ကောင် ..မမှာဘူးလား ဆက်ငြင်းနေဦးအုံးမှလား ..."
သက်ထားစံက မဲ့ရွဲ့က နူတ်ခမ်းဆူလျက် ခန့်သူနိုင် နဲ့ သက်တန့် ကြည့်ရင်း ပြောနေသည်။
"မှာ..မယ်..နင်ကလည်း စိတ်ချည်းဘဲ ဟာ..."
ခန့်သူနိုင်က ပြောင်တီ ပြောင်စပ် မျက်နှာနဲ့ ပြောသည်။
" ညီလေး ... ကိုကြီးတို့ကို ရှမ်းနှစ်ပွဲ့ ...
အအေးက လိမေ္မာ်ရည် နှစ်ခွက် "
သက်တန့်က စားပွဲထိုးကောင်လေးအားကြည့်ရင်းပြောလိုက်သည်။
... " ... ဟုတ်..... အစ်ကို ..."
စားပွဲထိုးကောင်လေးက ဖြေကာ သွက်လက်သော ခြေလှမ်းများနှင့် လှမ်းထွက်သွားသည်။
ထိုနောက် သူတို့ သုံးယောက်ဘာစကားမှမပြောဖြစ်ကြပေ..အတွေးကိုယ်ဆီနှင့် အဝေးတစ်နေရာဆီသို့ငေးမောကာ ကြည့်နေကြသည်။
သူတို့ သုံးယောက်ထဲတွင်
ခန့်သူနိုင်က ကြည့်ကောင်းသည်၊ ထူကဲသော မျက်ခုံးမွှေး ဖြောင့်စင်းနေသော နှာတံ လှပတည်တံသော နူတ်ခမ်းတစ်စုံကိုပိုင်ဆိုင်ထားကာ မိန်ခလေးများ၏ အသည်းကျော်ဖြစ်သည်။သူသည် ရည်းစားများသည်၊ပွေသည် ရူတ်သည်၊ သူပွေရူတ်သမျှကို သက်ထားစံနှင့် သက်တန့် ဒိုင်ခံဖြေရှင်းပေးကြရသည်။
သက်တန့်က ထိုသို့မဟုတ်ခုချိန်ထိ ရည်စားမရှိသေး...အချစ်ကို ကစားစရာတစ်ခုလို့မမြင်ပေ၊သူလည်း ခန့်သူနိုင်နှင့်အပြိုင် ကြည့်ကောင်းသည်။သူ့တွင်တောက်ပသော မျက်ဝန်းတစ်စုံနှင့် ကွေးညွတ်ပြီးပြုံးယောင်သန်းနေသော နူတ်ခမ်းတစ်စုံပါသည်။သိုအတွက်ကြောင့် သူအမြဲပြုံးနေသကဲ့သို့ထင်မှတ်ရပြီး သူ၏အကြည့်တွင် မကျရူံးသော မိန်းခလေးမှ ရှားသည်။
သက်ထားစံ .... သူက ရှားပါးလွန်းသော အလှတရားကိုပိုင်ဆိုင်ထားသည်၊နက်မောင်နေသော ဆံကေသာ ကျောလည်အထိ ရှိသည်။နှင်ဆီးဖူးရောင်ရှိသော သူ၏နူတ်ခမ်းက တစ်ခြားဘာမျှမလုပ်အပ်ပေ၊သူ၏ အသားအရေကပြောစရာမရှိပေ၊စိတ်သဘောထားလည်းကောင်းသည်။
ကျောင်းတွင် သူကို လိုချင်လှသော ချစ်သူဖြစ်ချင်လှသော ယောက်ကျားသားတို့က ဒုနဲ့ဒေးပင်၊တစ်ချို့သော ကျောင်းသားကျောင်းသူတို့ သူနှင့် ခန့်သူနိုင်၊သက်တန့် တစ်ယောက်ယောက်သော သူနှင့် ငြိစွန်းမည်ဟု ထင်ကြေးပေးကြသည်။သူတို့သုံးယောက်သည် အလှကိုယ်ဆီနှင့်ရှိကြသည်။သူတို့သည် အပျံသင်စ ငှက်ခလေးများကဲ့သို့ လွတ်လပ်စွာရှိနေကြသေးသည်။
"..... အစ်မ...အစ်ကိုတို့........ရပါပြီခင်ဗျာ .."
စားပွဲထိုးကောင်လေး၏ အသံက သူတို့သုံးယောက်၏ အတွေးကို အဝေးသို့ ပျံလွှင့်သွားစေသည်။
"....... ဪ....အေး..အေး.."
သက်ထားစံက ဖြေရင်း သူတို့ သုံးယောက်ရှေ့တွင်ရှိသော ဆီချက် နှင့် ရှမ်း နှစ်ပွဲကို ဟိုဘက်သို့ တိုးပေးကာ စားဟု ..မျက်ခုံးပင့်ပြလိုက်သည်။ဟုတ်သည်.သူတို့ စားမည်..ပြီးလျှင်အတန်းသွားတက်ရမည်။
သူတို့်က TU ကျောင်းသားကျောင်းသူများဖြစ်သည်၊
အဖြူအပြာနှင့် လှချင်သလို လှပနေကြသည်။သက်ထားစံက EC major က ခန့်သူနိုင်နှင့်သက်တန့်က Mechanical major ကဖြစ်သည်။ထူးဆန်းသည်က မေဂျာမတူဘဲ သူငယ်ချင်းဖြစ်နေကြချင်းပင်ဖြစ်သည်။ဘာလိုဘယ်ဆို ကံတရားက ထူးဆန်းသည် သူတို့သုံးယောက်ကို ဆုံဆည်းပေးခဲ့ခြင်းက ကံကောင်းခြင်းလား ကံဆိုးခြင်းလား ဝေခွဲမရပေ။
......
....
.
အခန်း နှစ်
" ကြာလိုက်တာကွာ ... မဆင်းနိုင်သေးဘူးလား သူတို့အတန်းက "
ခန့်သူနိုင်က မဲ့ရွဲ့က ပြောဆိုနေသည်။
" မင်းကလည်း ဆင်းမှပေါ့...စိတ်ကိုရှည်ရှည်ထားစမ်းပါ "
အေးဆေးတည်ငြိမ်စွာ ပြောသည် ...
သက်တန့်က....
သူတို့နှစ်ယောက် သက်ထားစံကို စောင့်နေသည်မှ နာရီဝက်မျှ ရှိပြီဖြစ်သည်။
"ဟိုမှ လာနေပြီ ...မိသက်ထား "
သူရိန် က မျက်ခုံးပင့်ရင်း မေးထိုးပြသည်။
ခန့်သူက လှမ်းကြည့်ပြီး စိတ်မရှည်သည် ပုံစံဖြင့် အော်ပြောသည်။
" .မြန်မြန်လာစမ်းပါဟာ....
ခြေလှမ်းကို ဘယ်လိုလှမ်းနေလဲ..ခဲဆွဲထားတဲ့အတိုင်းဘဲ "
" ...သေနာကောင် ... တအားအော်မနေ..လာနေပြီဟဲ့ ."
သက်ထားက ပြန်အော်ပြောသည်။
" နင် ...ဆော်နဲ့ သွားတွေ့ချင်တိုင်း အော်မနေနဲ့ .."
သက်ထား က အနားရောက်လာတော့ ကပ်ပြောသည်။
"ဘာလဲ..... ... . . .နင် ငါသွားတွေ့မှမို့လို့
သဝန်တိုနေတာလား "...
" ဟက်...ငါက နင်ပုံစံ ငါအကြိုက်ထဲမပါဘူး သိလား "
ခန့်သူက ပြောင်ရင်းပြန်ဖြေသည်။
..အမှန်က သက်ထားက ခန့်သူကို တစ်ဖက်သက်ကြိုက်နေခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် ခန့်သူ က သက်ထား သူကြိုက်နေသည်ကို မရိမ်မိပေ။အနားမှရှိသော ပန်းလှတစ်ပွင့်.ပန်းကောင်းတစ်ပွင့်ကိုမမြင်...အဝေးမှရှိသော ပန်းကောင်းကိုသာ ငေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
" ငါ... သွားပြီ...ဟေ့.." ....
" .... .. . သူလေး စိတ်ကောက်နေမယ် "
ဟုပြောရင်း အော်ကာထွက်သွားသည်။
သက်ထား ကတော့တွေဝေရင်းကျန်ရစ်ခဲ့သည်။
....
မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်က လွတ်လပ်စွာ တောက်ပနေသည်။ကျေးငှက်တို့ တစ်ကျိကျိအော်မြည်က နေသစ်ကို ကြိုဆိုနေကြသည်။သက်ထား တစ်ယောက်ကျောင်းကိုအရင်ရောက်နှင့်နေသည်။သူ တွေးနေသည် ၊ ခန့်သူနိူင် အကြောင်းကို ...ခန့်သူကို ချစ်တယ်၊ သူသိအောင် နေပြနေသောလည်း သိဘက်က ရေးရေးမျှသိပုံမပေါ် .အချစ်ကို အလေးအနက်မထား ၊ရှိသမျှကောင်မလေးတိုင်းနှင့် ရူတ်ချင်တိုင်းရူတ်သည်... ပြီးလျှင် သူကိုခေါ်ရှင်းခိုင်းသည်၊ အဲ့ချိန်တွင်တော့ သူချစ်သူဖြစ်ခွင့်ရသည်။
" .... ငါ ..တစ်သက်လုံး .... အဲ့အချိန်လေးတွေ ဖြစ်ချင်လိုက်တာ ..ခန့်သူရယ် ..."
...
" ...ဟိတ်... ဘာတွေ ...တွေးနေတုန်းဟ "
နောက်ကနေ သက်တန့်၏ အော်သံကြောင့် သက်ထား၏ အတွေးစများ ပြတ်သွားသည်။
..." ..ဘာမှမဟုတ်ပါဘူးဟာ....ဟိုဟို ..ဒီဒီပါ...😁"
အရှက်အပြေ ဖြေလိုက်ရသည်။သက်ထား မျက်နှာတော့ မထားတက် ခေါင်းကြီးငုံကာနေလေသည်။
" နင်က ..အတန်းမသွားသေးဘူးလားဟ ."
သက်တန့်က မေးလေးတစ်ထိုးကာ မေးသည်။ ...
".ဟင့်အင့်....ဒီနေ့မနက်က အတန်းမရှိဘူးဟ ... "
"..ဪ ..ဟုတ်လား ..တစ်နေရာ သွားကြရအောင်လေ ..."
သက်တန့်က အဖော်ညှိသည်..
.ဒါမျိုးဆိုလျှင် သက်ထားလည်း ငြင်းမည်မထင်။
"အေး. . . . ကောင်းသားဟ .. . . .
ဘယ်သွားကြမလဲ ...ဟမ်.."
"..မသိတက်သေး ... ခန့်သူ လာမှ မေးကျိလေ . . . အဲ့ကောင်က နေရာစုံတယ်ဟ "
သက်တန်က အဝေးကိုငေးမောကြည့်ရင်း
ဖြေလိုက်သည်။
" အင်း . . . . . အဲ့ဒါလည်းကောင်းပါတယ်လေ. "
သက်ထားတစ်ယောက်ထဲ တိုးတိုးလေးပြောဖြစ်သည်။သူတို့ စကားမပြောကြတော့...။
#sai #lyan #love
No comments:
Post a Comment